Воислав Воја Брајовиќ, еден од најугледните српски актери, се сретнал со безмилосната болест, тумор на мозокот, пред дваесет години. Се започнало тивко – раката повремено му трнела. На почетокот, како и многумина, тој барал разумни објаснувања: замор, стрес, исцрпеност. Меѓутоа, кога трнењето станало болка, кога немилосрдно се повторувало, сфатил дека е време да оди на лекар.
Дијагнозата била неумолива – тумор на мозокот. Се појавил страв, но лекарите донеле трошка надеж: болеста била откриена во рана фаза, а операцијата била доволна за да се излечи. И додека другите се повлекле пред искушението, Брајовиќ донел одлука: ќе ја искористи паузата меѓу настапите и ќе се соочи со својот најголем предизвик.
Тој не зборуваше за неговата борба. Тој молчеше, не сакајќи да ги оптоварува пријателите или колегите. И кога заврши операцијата, кога болницата беше оставена зад него, едно прашање беше на неговите усни, еден спомен од младоста што не сакаше да го пушти: „Може ли да се вратам во рингот, Јоксо?“ – го прашал докторот.
„Само шибај Војо, и не гледај назад“, одговорил докторот, а неговите зборови станале дел од легендата.
И така се врати на она што најдобро го знае – глумата. На сцената, пред рефлекторите, продолжи да дише, да создава, да инспирира, пренесува курир.рс.
