Секој ден го почнува со молитва, а така и заспива навечер. Бошко Јанкулов од Кавадарци на вратот носи ланче со крст кој го бакнува три пати дневно и секоја лажица храна што ја јаде ја посветува на Бога. Молитвите и вербата му се ѕвезда водилка додека е далеку од дома и се бори за живот, а своето здравје го има доверено на лекарите во Истанбул.
Дваесетгодишниот Бошко лани бил дијагностициран со рак на коски, карлица и бели дробови. Од тогаш, тој и неговата мајка се во Истанбул каде Бошко има третмани кои досега дале извонредни резултати.
На младото момче сега му претстои нова операција, терапија со радио зрачење и имунотерапија, но илјадниците евра кои се потребни за нив, се недостижни за семејството. Претходно хуманите граѓани им помогнаа, а сега до нив повторно се шири апел за помош за да може младиот кавадарчанец да застане на нозе и своите соништа да ги претвори во јаве.
А како почнало сѐ, како се променил животот на Бошко, синот единец во семејството Јанкулови, за ММС раскажа неговата мајка Весна.
Болките во ногата „аларм“ за малигната болест
Бошко лани се запишал на Факултетот за туризам и угостителство во Штип, кога всушност почнуваат и болките во ногата, за кои семејството подоцна ќе дознае дека сепак не се наивни и дека зад нив се крие малигнитет.
„На различни места, тој имаше различна болка, но тоа не беше нешто сериозно. Поминаа две-три недели го однесов на рендген во Штип и таму се востанови дека има дискусхернија на карлица. Отидовме на снимање на ортопед, му го снимаа коленото и немаше ништо. Ни кажаа дека нема ништо и дека може да оди на физикална терапија. Пробавме на физикална, бевме многу задоволни. Бошко имаше вежби десет дена и тогаш си беше подвижен“ – вака Весна ја почнува животната приказна, сеќавајќи се на моментите кога никој не претпоставувал дека семејството ќе доживее сериозен пресврт.
Во тие десет дена колку што траела терапијата, Бошко како што вели неговата мајка, малку кривел со ногата, но сепак можел да се движи.
„Почнав да барам во Скопје по приватните клиники за снимање со магнет. Ни беше посочено дека дискусхернијата е во почетна фаза и затоа до тој момент не ни побаравме магнет“, додава Весна.
Со резултатите од снимањето со магнетна резонанца веќе станало јасно дека болките не се само од дискусхернијата. Принудувајќи се да биде силна за својот син, Весна со неверување ја примила веста дека тој има тумор на карлицата. За да биде ситуацијата уште полоша, докторите им кажале дека туморот не може да се отстрани преку операција, но и дека ја нагризува коската.
„Покрај ова, докторите ни кажаа и дека има лезии на белите дробови“, посочува Весна.
По веста која пристигнала како гром од ведро небо на осми декември, мајката на Бошко се упатила на Клиниката за онкологија во Скопје.
Таму ѝ кажале дека не би можеле да почнат со лекување додека не се направи биопсија. Мислењето на онколозите не одело во прилог на мислењето на докторите од приватната клиника, каде на Весна ѝ било кажано дека лекувањето мора да започне веднаш бидејќи нејзиното дете нема време за чекање.
„Но во приватна клиника во Скопје каде што се снимавме ни рекоа дека ситуацијата е сериозна и не е настаната од сега. Ни рекоа дека туморот е од којзнае кога, само бил скриен. Јас веќе од тука почнав да барам чаре. Сосема случајно Господ ги спои коцките, барав решение надвор од Македонија бидејќи знаев дека ние немаме време за да ги правиме сите тие испитувања овде. Заминавме за Турција на 17 декември. Јас се распрашав и барајќи доктор онколог, наидов на сосема друга приказна, наидов на жена која се соочила со иста проблематика кај детето. Тоа беше жена која три години се лечела на Онкологија, но заминала за Турција. Така откако стапивме во контакт со неа, на 17 декември дојдовме за Турција“, ни раскажа Весна.
Два дена подоцна на Бошко му бил направен пет скен, а во меѓувреме тој веќе ја изгубил способноста да се движи.
-Дојдовме на пет скен и ме викна пулмолог, кој ми рече вака: „јас воопшто не знам како ова дете е живо и како сте дошле, ова дете не смее да патува“. Ме информираше дека детето има карцином на левото и десното белодробно крило. На левото туморот пукнал и пуштил метастази и така отишол на коските. Од таму почнало сѐ – објаснува Весна.
Таа останала запрепастена дотолку повеќе што Бошко никогаш ниту пушел цигари, ниту пиел алкохол. Водел активен начин на живот со интензивно пешачење, а играњето тенис му било пасија безмалку една деценија наназад.
„Докторот ми рече дека има тумор и на десното белодробно крило, но тој не е пукнат и капацитетот на дишење на левото белодробно крило е намален на 20 проценти. Јас бев шокирана. Не можев да поверувам“, се сеќава Весна.
Среќа во целата несреќа, било тоа што уште истата вечер турските доктори го оперирале Бошко за да може да дише самостојно.
Резултатите покажале дека болеста всушност, стигнала дури до четвртиот стадиум.
„Вистинско чудо“: Напредокот на Бошко ги изненадил и докторите
Тука почнува и макотрпниот процес на хемотерапија. По третата хемотерапија од вкупно шест, Бошко повторно имал пет скен снимање.
„На десното белодробно крило туморот го немаше, а на карлица беше намален за 50 проценти. Тоа беше вистинско чудо. Докторите беа шокирани, велат во оваа болница ваков случај немало“, ни раскажа Весна.
По шестата хемотерапија следувал нов пет скен и ново снимање со магнет, што покажало дека туморот се намалува.
Исцрпувачките терапии ги дале првичните ефекти. Весна вели дека отоците кои ги имал нејзиниот син полека исчезнале. Огромните болки кои не можеле да се смират со морфиум, исто така почнале да се намалуваат.
По шестата хемотерапија, докторката онколог која се грижи за Бошко, констатирала дека туморот е доволно намален и дека тој може повторно да се оперира.
-Имаме предвидено операција, потоа 25 радиотерапии кои траат пет недели, како и имунотерапија како „паметен лек“ кој се пие. Ова е сега новата состојба. Само операцијата е 29.000 евра. За радиотерапиите имам профактура од 15.000 евра. Значи примарно ни е да собереме пари за операцијата, па потоа ќе одиме со радиотерапии и имунотерапии. Се надеваме дека веќе крајот ќе биде тука. До денес, пет месеци како сме во Турција – објаснува Весна.
Трошоците за семејството Јанкулови постојано растат во сиот неуморен обид да се спаси животот на Бошко.
Неговиот татко исто така бил два месеца во Истанбул, но морал да се врати дома за да работи. Весна со својот син е таму веќе пет месеци, а месечната ќирија во станот во кој престојуваат е 1500 долари.
„Ние сме во Истанбул во Бешикташ. Блиску сме до болницата, бидејќи со таков критичен случај мора да сме во близина. Сега ние имаме и една друга проблематика. Со оглед дека тој е неподвижен ние го носиме во болница со Брза помош, а во Турција тоа е сто евра во еден правец и 200 во друг“, додава Весна.
И додека Бошко да смогне сили и сам да ни раскаже за својата борба, неговата мајка ни раскажа како изгледал неговиот живот пред да ја добие дијагнозата и што е тоа по кое копнее откако ќе оздрави.
„Јас како мајка не сакам претерано многу да го фалам, но фактите го покажуваат истото што би го кажала. Тој е мирољубиво, нежно, хумано, мило и побожно дете. Преполн е со почит кон постарите, со децата е дете. Се прилагодува во секоја состојба. Играше тенис доста време, но со короната тоа прекина“, вели Весна.
Бошко ги ставил студиите во мирување, но сака да ги заврши и да го живее својот сон да стане туристички водич.
„Сака да го шета светот, да им раскажува на луѓето, а тие да го слушаат. Сака еден ден да има и своја туристичка агенција. Сака да истражува различни кујни, да доживее различни традиции, да шета по разни земји. Има досто широко познавање од географија и историја. Знае податоци кои ги немало во учебниците, затоа што ние постојано му купувавме дополнителни книги“, додава мајката на Бошко.
Вербата во Бога му е вредност всадена од самото семејство, па Весна вели дека заедно го читаат молитвеникот, а и станот во кој престојуваат е преполн со икони. Иако на почетокот Бошко воопшто не сакал да ги користи социјалните мрежи, сега Весна вели дека ситуацијата е поинаква бидејќи од таму добива поддршка која премногу му значи.
„Ние стварно немавме време, ние да задоцневме две три недели сѐ ќе беше готово. Пет месеци сме во голгота, се храбриме на свој начин. Немавме доволно време колку што беше предвидено за испитувањата и веќе не знам каде сѐ не се обратив. Овие нешта се многу тешки, тој го прослави 20-от роденден тука во болница, тое е трогателна приказна која ние ја живееме“, вели Весна за крај на разговорот.
Вели дека трошоците се зголемуваат бидејќи болеста е непредвидлива, па затоа и помошта од хуманите граѓани им е неопходна.
„Трошоците се превисоки, излегуваат многу непредвидени работи,а ние се бориме со чудовиште. Лежевме во болница, бидејќи Бошко доби некоја инфекција. Вкупно 11 дена лежеше во болница и плативме 10 илјади евра. Тоа се непредвидени работи и дај Боже да бидат последни. Ние сме преблагодарни за хуманоста на граѓаните. Претходно на нашиот апел имаше голем одзив. Исто и сега ги замолуваме да ни помогнат, веќе сме до крајот на битката за да можеме конечно да се вратиме дома и Бошко да го оствари својот сон“, апелира Весна.
Освен на посочените телефонски броеви, хуманите граѓани може да донираат средства за лекувањето и на следниот линк
Или на трансакциската сметка на Весна Јанкулова
Вања Мицевска
