Главната причина поради која Ивана Јокшиќ (32) од Белград пред шест години беше ставена на листа на чекање за нов црн дроб е нејзината желба еден ден да стане мајка, што немаше да биде возможно доколку не беше успешно подложена на трансплантација, пишува курир.рс.
Соништата на Ивана наскоро ќе станат реалност, бидејќи и покрај лековите што треба да ги пие до крајот на животот, со сите стравови и нервози, по многу солзи и болки, таа сега е во седмиот месец од бременоста, а доколку роди ќерка , гордо вели дека ќе и се вика Софија, по трагично починатото петнаесетгодишно девојче, чиј црн дроб го доби во 2018 година.
Ивана до пред пет години имала повремени проблеми со црниот дроб, а потоа пред летото 2018 година пожолтела.
„Кожата ми ја смени бојата, бев целосно пожолтена. Тогаш знаев дека е нешто сериозно. Параметрите што ја покажуваат состојбата на црниот дроб не беа како што треба, поради што отидов на преглед во Универзитетскиот клинички центар на Србија (УКЦС), верувајќи дека ќе примам некоја терапија и тоа беше се. Не ми падна на памет дека наскоро ќе се најдам на списокот за трансплантација на органи. Докторката на Клиниката не ми кажа ништо, само ме упати на разни тестови, па отидов во друга институција да побарам мислење. Таму докторот директно ми кажа дека ми треба трансплантација ако сакам да живеам нормално и еден ден да станам мајка“, ја започнува својата приказна Ивана која моментално е во седмиот месец од бременоста.
Таа била хоспитализирана во август.
„Останав извесно време во болница, правев прегледи, а мојот доктор сè уште не ја спомна трансплантацијата, додека едно утро не ја погледнав мојата табела и видов дека морам да поминам низ десетици прегледи, кои се прават на кандидати за трансплантација на црн дроб. Потоа ми ја соопшти и тешката вест и ме стави на листа на чекање како приоритет. Се испостави дека имам промена на црниот дроб, која може да биде канцерогена и во тој случај нема да можам ни да добијам нов орган“.
Испитувањата траеле со недели, а кога ја напуштила болницата, на Ивана и се слошило.
„Имав тешка форма на вирус, не можев да станам од кревет, се чувствував како да ќе се онесвестувам. Се трудев да не го видат моите родители, ниту тогашниот дечко, ниту мојот сегашен сопруг, но тоа ме кршеше од сите страни. Потоа добив лек од нашиот матичен лекар и се опоравив. Отидов да земам повеќе лекови на 6 ноември, кога ме известија дека фирмата во која работев ме одјавила и ми го откажала здравственото осигурување“.
Тоа беше последната капка, се сеќава Ивана.
„Тогаш се скршив. Плачев како никогаш досега, се излезе од мене. Дотогаш се воздржував поради семејството и дечко ми, но не можев повеќе. Мислев дека ќе чекам со години орган, ќе ми биде се потешко да живеам, да немам деца, а сега немам ни осигурување за да земам лекови. Се сеќавам дека мајка ми тогаш дојде кај мене и буквално ме потресе, ме спушти на земја и ми рече да одам во Биро и да го решам со книшката“.
Повик кој спасува живот. Додека таа го чекала редот на шалтерот заѕвонил телефонот.
„Не одговорив бидејќи бев во гужва, а тоа беше непознат број. Кога завршив, го свртев. Тоа беше покана што илјадници луѓе ја чекаа со години, а мене, само три недели. Се јави докторката и ми кажа дека се појавил орган кој според сите параметри ми одговара. После тоа, од возбудата не слушнав ништо од неа, па таа постојано ми кажуваше каде да дојдам, кога и што да кажам“.
Ивана набрзо пристигнала во Клиничкиот центар, а со неа чекале уште двајца кандидати.
„Не кажавме збор. Јас бев најмладата меѓу нив. Тогаш имав 26 години. Ме придружуваа 50-годишна жена и 60-годишен маж од Ниш. Повикани сме по крвна група и степен на итност. Дознав дека сум повикана како резерва. Освен тоа жолтило, изгледав добро, мобилно и витално, но внатре бев катастрофа. Таа жена требаше да добие орган, но имаше бројни контраиндикации и докторот рече дека тогаш влегов како резерва од клупата и ја играв играта на животот“, вели Ивана, која денес е горда членка на Здружение „Заедно за нов живот“.
Таа истакнува дека имала чувство дека токму таа ќе влезе во салата.
„Таа ја земаше анамнезата, ме погледна и ми намигна. Во тој момент знаев дека е моја ноќ. Кога ми кажаа дека одам во сала, не можев да бидам среќна, бидејќи бев свесна дека двајца се враќаат дома со заболен орган во нив. Моето семејство седеше во кафулето до Клиниката, а овие двајца седеа на масите до семејството и сите чекаа да видат кој помина. Ова се морничави сцени и многу тешки моменти“, вели оваа млада економистка.
Ивана влегла во салата, ја пуштиле песната што ја сакала, за да може што побрзо да се опушти и да заспие.
„Се разбудив наутро и се беше како што треба. Само 10 дена подоцна бев дома. Бев во шок некое време, бидејќи бев убедена дека ќе треба да чекам со месеци, па и со години, бидејќи во Србија ретко се случува да се добие орган по неколку недели. Бев подготвена да соберам пари, да заминам во странство за нов орган, но мојата докторка не беше за тоа, таа ме советуваше да бидам трпелива и се исплатеше“, вели Ивана која до крајот на животот ќе пие имуносупресивна терапија, за органот во телото да остане функционален.
Со заболен црн дроб, Ивана никогаш немала да може да стане мајка, а по трансплантацијата успешната бременост и породувањето се мало чудо.
„Една од главните причини за трансплантацијата беше тоа што сакав да станам мајка, бидејќи ми рекоа дека ако не добијам нов орган, во состојбата во која бев претходно, нема да ја преживеам бременоста. Породувањето е секогаш ризик, но сега сум витална, се грижам за себе и се чувствувам добро, иако стравот е секогаш тука. Пред да забременам, им кажав на лекарите дека планирам да имам дете, а потоа со нивни совети се ослободив од сите лекови, освен еден што морав да го земам. На докторот, која ја води мојата бременост, јас сум првата трудница која поминала низ трансплантација, затоа е многу внимателен, но верувам дека се ќе биде во ред, иако се уште не сме разговарале за породувањето, дали ќе биде природно или со царски рез. При трансплантацијата имав операција на стомак, па со царски рез би бил втор, па постои можност да биде природно“, низ насмевка раскажува Ивана.
Ивана од докторот дознала дека носи девојче, а името за малата принцеза е подготвено одамна.
„По операцијата помина извесно време, а потоа ме повикаа мајката и сестрата на девојчето кое ми беше донатор, поточно чиј црн дроб го добив во 2018 година. Нејзиното име беше Софија, а таа за жал почина на само 15 години. години, по пиење екстази, што и отишло на мозокот. Од тој ден контактирам со нејзиното семејство и штом дознав дека сум бремена веднаш ги известив. Тогаш им кажав дека ако е девојче, секако ќе се вика Софија. Мојот сопруг, кој ми беше дечко за време на трансплантацијата, и јас тогаш се договоривме за тоа, бидејќи денес сум жива само благодарение на неа“, нагласува Ивана.
