Мајката на четирите деца, спасени по 40 дена во колумбиската џунгла, била жива четири дена по падот на нивниот авион.
Магдалена Мукутуј им кажала на децата да одат и да најдат помош додека таа лежела во џунглата умирајќи.
Таткото на децата, Мануел Раноке, им рекол на новинарите дека најстарата ќерка му раскажала како нивната мајка им рекла да си заминат и да се спасат.
Браќата и сестрите на возраст од 13, девет, пет и една година беа спасени од џунглата 40 дена по авионската несреќа во која загинаа нивната мајка и двајцата пилоти.
Тие беа префрлени во воена болница во главниот град на државата Богота.
„Единственото нешто што [13-годишната Лесли] ми кажа јасно е дека нивната мајка, всушност, била жива четири дена“, им рече Ранок на новинарите пред болницата.
„Пред да умре, мајка ми рече нешто како: „Деца, бегајте одовде“. Ќе видиш каков човек е татко ти и ќе ти ја покаже истата неизмерна љубов што ја имавте од мене“, сподели тој.
Повеќе од пет недели по несреќата, се појавуваат нови детали за времето што децата го поминаа џунглата и нивното чудесно спасување.
Спасувачот Николас Ордонез Гомес се присети на моментот кога ги пронашле децата.
„Најстарото дете Лесли ја држеше во раце својата едногодишна сестра и истрча кон мене. Таа ми рече: „Гладна сум“, изјави тој за RTVC.
„Едно од двете момчиња лежеше. Тој стана и ми рече: „Мајка ми е мртва“, изјавил спасувачот.
Тој додаде дека се обиделе да ги смират децата велејќи дека се пријатели и дека семејството ги испратило.
„Сакам леб и колбас“, ги пренесе зборовите на момчето Ордонез Гомез.
На видеото објавено неделата по спасувањето на децата, четворицата браќа и сестри се појавија исцрпени по поминатите неколку недели во џунгла полна со животински предатори.
Магдалена Мукутуј и нејзините деца летале со мал авион за Аракуара, провинцијата Амазонас, во Сан Хозе дел Гуавиаре, на 1 мај кога пилотот ја известил контролата на воздушниот сообраќај дека моторот откажува.
Неколку дена подоцна војниците ги пронашле телата на мајката и двајцата пилоти на местото на несреќата.
Децата се упатиле подлабоко во прашумата за да најдат помош
Беше организирана голема потрага по децата, во која учествуваа десетици војници и локалното население. Спасувачите им влегле во трага на децата откако забележале знаци во џунглата, како што се отпечатоци од стапала и делумно изедено овошје.
Припадниците на домородниот народ Хуито, од кој потекнуваат и децата, се надеваа дека нивното познавање на плодовите и вештините за преживување во џунглата ќе им даде поголема шанса за преживување.
„Чудо, чудо, чудо“
Во петокот, среде ноќта во срцето на колумбиската џунгла, воено радио ја објави пораката за која нацијата се молеше: „Чудо, чудо, чудо, чудо“.
Војникот открил дека ги пронашле сите четири деца кои биле исчезнати во џунглата 40 дена.
Сите деца се живи, додаде тој со возбуден глас.
По радосната вест, колумбискиот претседател Густаво Петро изјави дека начинот на кој преживеале децата „ќе влезе во историјата“.
Деца од џунглата
Ако има деца кои биле добро подготвени да се соочат со таква голгота, тогаш семејството Мукутуј е пример за тоа.
Припадниците на народот Хуито уште од мали нозе учат да ловат, риби и собираат овошје, а нивниот дедо Фиденсио Валенсија им рекол на новинарите дека најстарите деца Лесли и Солејн добро ја познаваат џунглата.
Во изјава за колумбиските медиуми, тетката на децата, Дамарис Мукутуј, рече дека децата редовно играат „игра на преживување“ со постарите членови на семејството.
„Кога игравме, поставувавме мали кампови“, се сеќава таа.
Тринаесетгодишната Лесли, како што рече, „знаела кои плодови не може да ги јаде бидејќи има многу отровни овошки во шумата“. Освен тоа, Лесли знаеше како да се грижи за бебе.
По несреќата, Лесли направила импровизирани засолништа од гранки кои ги врзувала со врвки за коса.
Од урнатините на авионот извадила Фарина, вид брашно.
Децата јаделе брашно додека имало, а потоа се хранеле со овошје и семиња, изјави за новинарите Едвин Паки, еден од домородните водачи кои учествувале во потрагата.
„Тие береле семиња од дрвото авикура, на околу километар и половина од местото каде што се урнал авионот.
Но, тие сепак се соочија со значителни предизвици за да преживеат во непријатна средина.
Зборувајќи за BBC Mundo ден по радосната вест, експертот Алекс Руфино рече дека децата биле во „многу темна, многу густа џунгла, каде што се најголемите дрвја во регионот“.
И додека има лисја што децата би можеле да ги користат за прочистување на водата, тој предупреди дека „другите се отровни“.
„Тоа е неистражена област. „Населбите се мали и се наоѓаат покрај реката, а не во џунглата“, додаде тој.
Освен што ги избегнувале предаторите, децата биле соочени и со силни дождови, а можно е да морале да избегнуваат и вооружени групи за кои се верувало дека се активни во џунглата.
Во еден момент децата беа принудени да се бранат од диво куче, рече претседателот Петро.
Но, Руфино забележува дека 13-годишното дете кое расте во домородна заедница можеби веќе поседува многу од вештините потребни за да преживее во таква средина.
Џон Морено, водач на групата Гуанано во Вопес, во југоисточна Колумбија, каде што пораснаа децата, рече дека ги „одгледала нивната баба“, многу угледен родител.
„Тие го користеа она што го научија во заедницата, се потпираа на знаењето на предците за да преживеат“, рече тој.
Драматично спасување
Како што траеше потрагата, официјалните лица во Богота беа под притисок дека биле бавни.
Претседателот Петро се соочи со критики откако неговата канцеларија објави на Твитер дека децата се пронајдени по две недели.
Но таа вест не била проверена и точна, па потоа ја избришал.
Властите фрлија 10.000 летоци со совети за преживување напишани на шпански и на домородниот јазик Хуито, а хеликоптери и емитуваа пораки на нивната баба преку звучници за децата да го препознаат нејзиниот глас.
Војската беше се’ поблиску до пронаоѓање на децата.
Во моментот кога беа откриени децата, околу 150 војници и 200 доброволци од локалните домородни групи беа вклучени во операцијата, која зафаќа површина од повеќе од 300 квадратни километри.
„Ова не е потрага по игла во стог сено, тоа е мала болва во огромен тепих, бидејќи тие се движат“, изјави генералот Санчез за новинарите за време на претресот.
Снимката од Министерството за одбрана на Колумбија покажува како хеликоптерот е подигнат во хеликоптер над високи дрвја.
Тие потоа биле пренесени во главниот град на земјата, Богота, на болничко лекување.
Семејството на децата и се заблагодари на војската што ја продолжила потрагата и покрај малите шанси на децата да преживеат.
„Никогаш не изгубив надеж, верував дека ќе се најдат.
„Многу сум среќна, му благодарам на претседателот Петар и на моите сонародници кои поминаа низ големи напори и искушенија“, изјави нивната баба за државните медиуми.
Претседателот Петро, исто така, ги поздрави напорите на армијата и волонтерите, пофалувајќи го „состанокот на знаење: автохтоно и воено“, додавајќи дека „ова е вистинскиот пат на мирот“.
Но, тој имаше посебни пофалби за децата и нивниот однос кон природата.
„Тие се деца на џунглата, а сега се деца на Колумбија“, рече тој.
Додека многумина во длабоко католичка Колумбија го нарекоа спасувањето на децата „чудо“, Руфино, локален експерт, рече дека вистинската приказна лежи во нивната „духовна врска со природата“.
„Џунглата не е само зелена, туку има и древни енергии со кои населението се поврзува, учи и меѓусебно си помага“, рече тој.
„Знам дека е тешко да се разбере, но ова е добра можност за општеството, луѓето, да научат за различните погледи на светот кои постојат на териториите.
„Нивната мајка, која по несреќата стана дух, ги штитеше. И дури сега ќе почне да почива во мир“, рече тој.
извор: BBC