Иако може да се дискутира за техниката на водењето на македонската политика во секојдневните односи со Бугарија, причините за новите блокади не се во Скопје, како што тврди ВМРО-ДПМНЕ. Бугарија има свои цели што сака да ги оствари во рамките на билатералните односи со РСМ, користејќи го притоа и евроинтеграцискиот процес и факт е дека во тие цели спаѓа и остварување на тезата дека не постоеле Македонци до 1944 година, како и тезата дека Бугарите во Македонија биле и сè уште се системски репресирани. Со вакви стратешки цели, вклучувајќи го и повлекувањето на нивниот амбасадор, ни мека, ни тврда политика кон Софија нема да даде резултат. Резултат може да донесе единствено мудра, промислена и единствена политика
Пишува:Теофил Блажевски
Во соопштение на ВМРО-ДПМНЕ, кое е сублимат и на изјави на високи функционери на партијата, може да се препознае спин:
Спин: Попустливоста кон Бугарија поттикната поради штитење на криминалот на Ковачевски и Ахмети донесоа нова блокада, се прифатија што бараше Бугарија, а ескалираа односите.
ВМРО-ДПМНЕ апелираше навреме да се реагира со протесни ноти и цврст став, СДС молчеше. Неколку пати до сега Македонија е понижувана или навредувана од страна на бугарски политичари, ВМРО-ДПМНЕ осудуваше, но владата е таа која има политичка моќ, и таа молчеше и дозволи провокациите да одат до недоглед.
И сега кога имаме напади, негации и омаловажувања, од Ковачевски и Османи имаме само бледи говори без реална акција, секогаш кога власта попушта на понижувања има некој криминал кој сакаат да го сокријат. Со СДС, Ковачевски и Османи имаме само несигурност, понижувања и блокади. Недржавничкиот однос кој власта го покажува на дело е најголемиот пораз кој може да и се случи на Македонија.
[Извор: ВМРО-ДПМНЕ – Соопштение/веб ; Датум: 26.01.2023]
Контраспин: После неколку изјави на високи функционери и пратеници на ВМРО-ДПМНЕ, партијата излезе со соопштение во јавноста со извртена вистина, т.е. спин, дека попустливоста на Владата, претставена од премиерот Димитар Ковачевски и Бујар Османи ѝ донеле на државата нови блокади од страна на Бугарија.
Ставот реферира на последните изјави од бугарски официјални лица, шефот на нивната дипломатија Николај Милков, потоа претседателот Румен Радев и други, дека РСМ се соочува со ново вето ако не ги почитува правата на Бугарите во Македонија, а сето тоа поврзано со најновите заострувања на односите од Софија кон Скопје, после претепувањето на охриѓанецот Димитар Пендиков.
Настрана „дребулиите“ од типот што претепаниот не е претепан од државата, туку од причини кои сè уште се расветлуваат, настрана и од фактот дека претепаниот бил и активен член на ВМРО-ДПМНЕ до скоро, како и непотврдените информации дека еден од тепачите, исто така, има и бугарско државјанство, како и многу други детали врзани со овој случај, тврдењето дека попустлива политика на државата е причина за ригидното однесување на Бугарија, е спинување за вистинските причини за таквата политика.
Внимателност не е синоним за попустливост
Она што ВМРО-ДПМНЕ го вика попустливост во соопштението се однесува на фактот што неколкупати досега државата реагираше внимателно кон повеќето провокации, па „петпати“ одмеруваше да реагира со изјава, дипломатска нота или друга форма на протест кон претставници на или од Бугарија, за навредливо или несоодветно однесување кон Р. С. Македонија или нејзини државјани.
Тоа се однесува, на пример и на настанот од пред неколку недели кога среде Скопје во организација на радикалната парламентарна партија предводена од Костадин Костадинов и европратеникот од ВМРО-БНД, Ангел Џамбаски, беше одбележана смртта на Мара Бунева, со екстремни навреди кон Македонија и Македонците среде Скопје, при што полицијата не презеде никакви насилни акции да го спречи таквиот собир.
Но, тоа се однесува и на решението дали на некој граѓанин на Бугарија, па макар бил и претставник на политиката, ќе му биде забранет влез на територијата по препораката од претседателот Стево Пендаровски, по одржан Совет за безбедност и за ова прашање. Може да се дискутира дали ставот на државните лица или институции е премек или е остар, но да се тврди дека заради мека политика на претставници на РСМ доаѓаат нови блокади од Софија, едноставно не е вистина.
Бугарија и нејзините стратешки цели кон РСМ
Ова им е јасно на сите посериозни лица што продефилираа деновиве низ медиумскиот простор кај нас, без оглед дали се поранешни претставници на политика блиски до ВМРО-ДПМНЕ или и на други поранешни дипломати, а тоа им е јасно и на претставниците на опозицијата, бидејќи и тие ја застапуваат истата теза, дека причините се во самата политика на Бугарија кон Северна Македонија. А таа се заостри само една година по потпишувањето на Договорот за пријателство и соработка од 2017 година, па после двегодишното вето кое траеше се до усвојување на Преговарачката рамка со ЕУ во 2022 година, сега повторно се активираат заканите за вето или прекинување на соработката.
Бугарија, видливо е, има свои цели што сака да ги оствари во рамките на билатералните односи со РСМ, користејќи го притоа и евроинтеграцискиот процес и видливо е дека во тие цели спаѓа и остварување на тезата дека не постоеле Македонци до 1944 година, како и тезата дека Бугарите во Македонија биле и се, системски репресирани и поради тоа се бара да влезат и во Уставот.
При остварување на овие цели, исто така, е видливо дека Бугарија стратешки ги користи механизмите на пренагласување на наводната неволност за решенија кај македонскиот дел од заедничката Комисија за историски и образовни прашања, како и формирањето и работата на бугарските клубови во РСМ со имиња кои во историјата биле соработници на фашистичките и нацистичките земји од Втората светска војна. На тактички план се ползува секоја инцидентна или полуинцидентна ситуација, од кршење на стакла на тие клубови, измените на законот за здруженија на граѓани, до претепувањето на лицето Пендиков. Но, не смее да се заборави и на последиците од дејствување поттикнато од трети држави, односно влијанието на Русија и нејзината политика на ползување на лошите македонско-бугарски односи, за што зборуваше претседателот Пендаровски по последниот состанок на Советот за безбедност, а вчера реагираше и поранешната шефица на бугарската дипломатија Екатерина Захариева.
Одговорите за блокадата се во Софија, а не во Скопје
Затоа, кога се зборува за реакциите на македонската официјална политика, не смеат да се заборават сите овие елементи, па дури и фактот дека Бугарија повторно нема влада и повторно на пролет ќе оди на нови вонредни избори, а македонското прашање секогаш била добра предизборна тема. Оtтука, може да се зборува, на пример, за „несмасности“ во изјавите на Османи во Софија во интервјуто за БТВ, особено кога станува збор за тоа дека им верува на родителите на Пендиков, а не го интересира истрагата (за што вчера во Скопје мораше да се дообјаснува), но и други изјави околу тоа што е говор на омраза, но не може да се зборува дека неговото итно патување во Софија е чекор кој довел до нови блокади.
Во иста насока, може да се зборува дали од тактички причини Владата или МВР ќе соопштат однапред на кои лица ќе им биде забранет влез во земјава на 4-ти февруари за одбележување на раѓањето на Гоце Делчев, може да се зборува дали и кога македонското МНР треба да упати вербална нота или писмен демарш и кои се разликите од едното или од другото, дали ќе ја повика амбасадорката во Софија на консултации во Скопје како возвратна мерка на несоодветната и непропорционална одлука од Бугарија и редица други прашања, но никако не може да се тврди дека овие политики се попустливост кои доведуваат до нови блокади.
Зашто, ќе повториме, причините не лежат во политиките на Северна Македонија, туку во желбата соседна Бугарија да ги оствари своите стратешки цели во односите со Македонија, односно причините се бугарската политика, што го покажува и повлекувањето на нивниот амбасадор.
Оттука, таквото тврдење во јавната комуникација со граѓаните, дека попустливоста била причина, е извртување на вистината, т.е. спин.
Овој напис е изработен во рамките проектот Промовирање на пристап до веродостојни вести за борба против дезинформации, имплементиран од Фондацијата Метаморфозис. Написот, кој е првично објавен во Вистиномер, e овозможен со поддршка на американската непрофитна фондација NED (National Endowment for Democracy). Содржината на написот е одговорност на авторот и не секогаш ги одразува ставовите на Метаморфозис, НЕД или нивните партнери.
