.
Маријан е родена на 17 мај 1971 година, а Томи на 21 март 1958 година. Јас сум сестра на Маријан и сум им негувател во последните 16 години. И двајцата имаат Даунов синдром.
Нивната љубовна приказна е единствена.
Како девојче, Маријан беше жртва на малтретирање од врсници, што доведе до нервен слом и страв што ја спречи воопшто да ја напушти куќата. Сепак, со љубовта и поддршката од своите најблиски, таа успеа да се врати на вообичаениот начин на живот. Животот и беше тежок, а срцето скршено, но барем врската со Томи беше бајка.
Тие првпат се запознале во 1990 година додека работеле во локален тренинг центар за лица со посебни потреби. Судбината ги спои, бидејќи и двајцата сакаа готвење и храна, па се најдоа да работат заедно во кујната. Набрзо стана јасно дека нешто посебно се случува меѓу нив.
Почнале да излегуваат, а 18 месеци подоцна Томи решил да ја запроси Маријан. Се разбира, прво побара дозвола од нашата мајка Линда. Тој е таков господин! Тие поминуваа што е можно повеќе време заедно, наизменично поминувајќи ги викендите во домот еден кај друг. Тие се венчаа во 1995 година, три години подоцна, и Томи се пресели во нашата семејна куќа.
Денот на нивната венчавка беше совршен, со 250 луѓе кои уживаа во еднодневната прослава. Маријан изгледаше како принцеза во венчаницата, со тиара и долг превез. Томи беше облечен во одело. Се сеќавам дека мислев дека ако некогаш се омажам, сакам таква свадба. Сакав да најдам некој што ќе ме сака како што тој ја сака неа.
Имав само 7 години кога се венчаа и се сеќавам дека личеше на Пепелашка, косата и беше совршена, чевлите и светкаа на сонце. Откако се заколнале на својата вечна љубов, тие решија да танцуваат во црква додека сите гледаат. Сите се расплакаа.
Маријан и Томи потоа се преселија во нивниот сопствен стан, кој беше веднаш до станот на нашата мајка, каде што живееја самостојно, секако со наша помош. Им требаше многу помош во повеќето аспекти од животот, но сепак одлично се снајдоа.
Маријан е исклучително грижлива и љубезена. Таа беше природно мајчински настроена, најстара од четирите деца. Таа е неверојатна тетка со моите деца и тие се многу блиски. Може да биде и многу нерасположена и тврдоглава, нели сите сме такви?
Маријан и Томи живеат во сопствен балон и имаат очи само еден за друг, а цел живот како да не се свесни за никој друг. Љубовта што ја делат е премногу длабока, толку многу што не можат да поднесат да се разделат. Го видов ова кога заедно патувавме во Дизниленд, тие зависат еден од друг и се сакаат повеќе отколку што некогаш мислев дека е можно. Томи мора да каже 50 до 100 пати на ден дека ја сака Маријан.
Томи сега има Алцхајмерова болест. Маријан ја разбира целосната слика за тоа што е болеста, но таа му помага секој ден со мали и големи задачи. Веќе не може сам да ги облече чевлите, потребна му е и помош да се качува и спушта по скалите. Тој е многу заборавен и ги поставува истите прашања на секои неколку дена. Имаше денови кога се лутеше и ѝ кажа на Маријан дека таа не е негова сопруга. Таа воопшто не го разбира ова и многу се вознемирува поради тоа.
Се чудам колку е чиста нивната љубов, нема скриени мотиви, нема омраза или кавги. Тоа го нема во нивната ДНК.
Би сакал луѓето да разберат дека со вистинска поддршка се е можно, без разлика дали некој има пречки во развојот или не. Мене лично ме малтретираа во основното и средното училиште бидејќи имам сестра со Даунов синдром, но верувам дека времињата се сменија и дека децата овие денови имаат повеќе совест и разбирање.
Се држат за рака каде и да одат. Големи насмевки на нивните лица, полни со љубов и среќа во нивниот мал свет. Секој ден го поминуваат заедно, одат на многу места – вечера, кафе, куглање, шопинг, зоолошка градина… Секоја вечер ги гледаат омилените емисии на телевизија. Маријан секогаш вели дека Томи и е најдобар пријател. Томи вели дека Маријан е неговата љубов. Често и пее. Тие уживаат шетајќи до локалните продавници и застануваат во кафуле на пијачка заедно.
Тие не знаат да читаат или пишуваат, не разбираат што е време или пари. Тие не се свесни за опасноста. Тие не можат да користат фурна или пегла. Знаат да направат топли напитоци и некои основни јадења, но затоа не разбираат дека треба да го проверат рокот на употреба. Исто така, тие не разбираат каква облека е соодветна за временските услови.
За време на бракот два пати ги обновија брачните завети, а заедно се 33 години! Нивниот брак е како бајка и тие се блажено среќни. Мислам дека повеќето од нас би можеле да научат нешто од нив. Кога се верија никој не веруваше дека ќе успеат, велеа дека е одвратно и дека не треба да им се дозволи да се венчаат. Но, за мене е неверојатно што можам да кажам дека се уште се среќни како првиот пат кога се сретнаа!
