Чувањето овци отсекогаш било тешка, но чесна работа, која можеле да ја работат само одговорните и посветените. А колку е тешко, најдобро зборува признанието на еден човек од Босна, кој во животот бил разведен три пати, само затоа што работи како овчар, пренесува курир.рс.
Будо, односно Селван Мелвудин, заработува како овчар во ливадите на планината Влашиќ, во градот Мудрика, во Босна и Херцеговина, чија животна приказна најдобро ги илустрира животните предизвици со кои се соочуваат овие планинари од природата. Будо пред камерата на Среќко Стиповиќ откри детали за неговата работа, како живее, колку сака овци, но и како е да се биде овчар.
-Имам околу 180 овци овде. Молземе, фала на Бог, јас и газдата ги молземе. Јас сум задоволен од шефот, а тој е задоволен од мене. Годинава сирењето ќе поскапи, го има, но двојно поскапо. Ќе биде до 20 марки. Во овој наш кантон, јас сум единствениот овчар. Не би ја менувал за работа во фирма, да ми даде некој, да работам во фирма, не сум спремен за фирма, само за оваа работа сум. Ја знам оваа работа, ја работам од четврто одделение. Задоволен сум и од газдата и од платата и од семејството на газдата – открива Будо.
На прашањето зошто денес има помалку овчари, вели дека луѓето, сите трчаат по канцеларии и дека не би се сменил ниту со претседателот на Босна и Херцеговина.
-Луѓето не сакаат. Што знам. Мислите имаат други работи. Ако сте ја научиле оваа работа, тоа е ваша работа. Толку години работам, од четврто одделение, имав свои овци пред војната, сите го знаат тоа. Не би се менувал ни со претседателот – вели Будо.
Го фали газдата иако платата му е релативно мала, само 800 км (околу 400 евра), а нема ни здравствено осигурување. Сепак, тој истакнува дека газдата секогаш му излегува во пресрет, без разлика колку пари ќе побара.
Сепак, ваквиот начин на живот му донел три разводи, што, како што рече, не му пречи премногу, бидејќи повеќе сака овци и да биде овчар, отколку да биде во брак.
-Јас не сум во брак. Бев во брак три пати, но сега не сум. Ниедна не сака овчар. Сите сакаат господин човек да има автомобил. А немам положено, немам ни кола. Јас ќе и кажам на госпоѓата „поврли“ и таа си оди. Кога би требало да бирам помеѓу жени и овци, би ги избрал овците. Сакам овци, сакам да се хранам и сакам да покажувам. Ми се допаѓа што моите овци се добри, што мојот сопственик е задоволен – рече на крајот од разговорот со Среќко Стиповиќ.
