Македонците се вреди луѓе. Една таква животна приказна за македонска мигрантка во Австралија пренесува и австралискиот медиум SBS Macedonian, за неверојатната Веса од охридско, која ви ја пренесуваме во целост:
Доверба, неопходност или достоинство на трудот – наречете го како што сакате, но Весела Грујоска не престанува да работи, исто како и возовите на кои им помага да возат на прометната железничка патека во Сиднеj, пренесува sbs macedonian.
„Ќе престанам, можеби, кога ќе наполнам 100… но можеби не и тогаш“, вели одлучната „Веса“, како што е популарна, кога луѓето ја прашуваат кога планира да се пензионира.
Таа работи како чистачка во Централната станица во Сиднеј повеќе од половина век и веројатно никогаш не земала боледување.
Носејќи ги на грбот своите 80 години, г-ѓа Грујоска, која работела на повеќето државни празници, вклучувајќи го и Божиќ, пет децении и уште повеќе, остана фокусирана на работата како и секогаш.
Тајната за нејзината ментална и физичка подготвеност е мотото на нејзиниот живот. Тоа и помага да ја заврши работа која бара многу енергија.
NSW TrainLink неодамна организирал специјален ручек во чест и признание за исклучителната работа на г-ѓа Грујоска на станицата на која таа помогна да се чува чиста во поголемиот дел од нејзиниот живот.
Во чест на нејзината работа, компанијата ѝ посвети возило за влечење багаж.
Се користи за пренос на тежок патнички багаж, едно од тие возила сега носи рего табличка со нејзиниот прекар – Веса.
Нејзината животна приказна ја раскажува и приказната за издржливоста и триумфот на жените мигранти во Австралија.
Родена во македонското село Вапила кај Косел, г-ѓа Грујоска мигрирала во Австралија со своето младо семејство во 1970 година.
Таа веднаш почнала да работи во фабрика со неделна плата од 29 долари.
Но, таа го имала погледот вперен во железницата.
Нејзината работа од соништата се случила во 1973 година кога нејзината сосетка напишала на лист хартија дека бара работа и и кажала да му ја даде на управникот на станицата Рокдејл.
Таа се сеќава на мигрантите од целиот свет кои живеат на нејзината улица.
Кога отишла да го види управникот на станицата, рекла: „Здраво шефе“ и му го подала тоа парче хартија.
На првиот ден од нејзината нова работа, таа не знаела англиски.
Таа го напишала зборот „централно“ на парче хартија со кое требало внимателно да ги усогласи азбуките на знаците на платформата за да може да препознае кој воз ќе ја однесе до работата од соништата.
Додека почнала да работи како чистачка, се префрлила на безбедносното знаме на станицата за да му соопшти на чуварот на возот кога патниците се безбедни во возот.
Ова беше пред да се компјутеризираат индикаторите на возот. Но, кога немало потреба човек да ги означува возовите за безбедност, таа се вратила на својата првобитна работа.
И 50 години подоцна, таа никогаш не погледнала назад.
Додека нејзината егзистенција била обебзедена, животот станал бурен на личен фронт.
Таа вели дека имала „многу тежок брак и развод“, поради што останала самохрана мајка со две мали деца, без пари и без покрив над главата.
Г-ѓа Грујоска била заробена под „планина од одговорност“. Требало да ги обезбеди своите деца, кои биле нејзиниот главен приоритет.
Со работата во железницата живеела, и плаќале 50 долари на две недели.
Таа вели дека имала среќа што имала „одличен англо-австралиски постар сосед“ кој се грижел за нејзините деца за 10 долари неделно.
Самохраната мајка мигрантка која сè уште не зборува многу течно англиски, преживеала благодарение на нејзината физичка и емоционална сила.
Таа не подлегнала на сериозната исцрпеност од нејзината физички тешка работа.
Таа ги искористила можностите да работи прекувремено за да може да заработи дополнителни пари иако нејзиниот дом бил доста далеку од Централната станица.
Г-ѓа Грујоска, исто така, работела на секој Божиќ, освен можеби три во нејзините 50 години во Transport for NSW.
Секогаш кога добивала прилика, земала смени за државен празник или прекувремена работа од колегите кои сакале да се откажат од нив.
Пред неколку години, еден колега кој беше требало да работи во попладневната смена на Божиќ, ја прашал г-ѓа Грујоска дали може да ја замени утринската смена со него, бидејќи тој сакал навреме да се врати дома за да вечера со неговите две мали деца.
Таа се откажала од сопствените планови за божиќна вечера и смените биле заменети.
Ќерката на г-ѓа Грујоска, Гордана, која исто така работи за транспорт за Нов Јужен Велс, за SBS Macedonian вели дека кога нејзината мајка морала да земе задолжителен годишен одмор, таа продолжила да работи во својата зеленчукова градина, одгледувајќи го она што повеќето Македонци од нејзината генерација го одгледувале: пиперки, домати.., основни состојки во нивната кујна.
Посветената работничка и мајка која сама ги воспитала своите деца, се гордее со нивните факултетски дипломи и добро платени работни места.
Нејзините три внуци се посебна радост во нејзиниот живот.
Кога г-ѓа Грујоска зборува за минатото, зборува со малку тага за нејзините тешки почетоци кои ја заматуваат атмосферата.
Работела дополнително напорно за да се погрижи да остане најдобрата работничка и да ја задржи работата.
Нејзиниот единствен совет за здрав живот е да продолжи да работи, да продолжи да се движи и да биде зафатена.
„Ако останете дома, ќе ви го наполнат умот секакви негативни мисли кои ќе ве доведат до депресија и ќе почнете да се влошувате“, советува г-ѓа Грујоска.
Затоа, пред да оставите ѓубре некаде во воз или на станица, размислете двапати. После тебе може да чисти некој што има 80 години.
