Родителите преку одредени постапки можат да го унапредат, но и значително да го попречат развојот на говорот на детето. За тоа говори хрватскиот логопед Ана Челиќ.
– Намалената комуникација со најблиското опкружување, најчесто со родителите, заедно со прекумерната изложеност на медиумски содржини со што детето е изолирано од искуствата од околината, го попречува развојот на јазичното разбирање, а со тоа и јазичната продукција, т.е. говорот. Таквиот неприроден сооднос ги прави децата подложни на јазични и говорни тешкотии, објаснува д-р Челиќ.
Родителите, според неа, особено во раното детство, можат многу да го отежнат развојот на говорот на малечкото, ако на пр. немаат доволно време, но и трпение за разговор со детето… Или пак, ако пречесто го коригираат говорењето наместо да слушнат што се обидува да им каже.
Барајќи од детето точно да повтори, родителот може да предизвика повлекување на детето и поретка комуникација.
– Правилниот начин на охрабрување би бил да му се покаже на детето подобар изговор, т.е. побавно а со поголема јасност да го повтори погрешно изговорениот збор, за детето полесно да го сфати правилниот изговор, советува логопедот.
Децата често се потпираат на движења со рацете.
– И возрасните користат гестови кога зборуваат. Кај децата, гестикулациите може само да помогнат во зајакнувањето на развојот на јазикот и говорот. Основните гестови како „дај“, „уште“, „јади“, „пиј“, „готово“ заедно со класичните „чао“, „бакнеж“ и покажувањето во голема мера ја олеснуваат комуникацијата. Улогата на гестовите не е да го прекинат говорот, туку да ја олеснат комуникацијата додека детето не биде подготвено да изговори одредени зборови, додава Челиќ.
Гестикулациите всушност го тераат детето да повторува одредено дејствие и го мотивираат да комуницира со луѓето околу него.
