Долго седев до мојата мртва мајка. Не знаев што да правам. Кога влегов во куќата … им реков дека мајка ми ја нема. Ме прашаа дали можеме да направиме нешто, се сеќава Јалов.
Вјачеслав Јалов (18) имал големи соништа до 24 февруари. Планирал да се запише на факултет и да стане доктор по завршувањето на средното училиште. Но, сега сето тоа е на чекање. По смртта на неговата мајка Марина, тој ги посвоил своите четири браќа и сестри за да не ги раздели системот, пишува Newsweek.
– Со мајка ми се враќавме дома од пазарење. Одеднаш слушнав експлозија. Па уште една. Другата беше многу полоша. Бев глув и ништо не видов. По неколку моменти ја видов мајка ми како лежи на земја. Таа ми рече „Добро сум“. Ја немаше следната секунда. Се собраа луѓето од местото и се обидоа да и помогнат, се надевавме дека ќе успееме да ја оживееме, но немаше шанси – ја раскажува својата тажна приказна овој 18-годишник, кој за чудо помина без поголеми повреди во ова руско гранатирање.
He is called Vyacheslav Yalov. 18. He is now guardian to his four younger sisters, after the Russians killed his 37 year old mother in shelling. In the Donbas. There is a PayPal acct for him, which I will try and find, to post. pic.twitter.com/ctCpiwXHcj
— Will LDN (@WJBMass) May 16, 2022
Нападот се случил во близина на нивниот дом во регионот на Доњецк, во кој во тоа време биле 8-годишната Оливија, 10-годишниот Даниел, 11-годишната Никол и 16-годишниот Тимур. Сето тоа го видоа децата.
– Долго седев до мајка ми. Не знаев што да правам. Кога влегов во куќата … им реков дека мајка ми ја нема. Ме прашаа дали можеме нешто да сториме за вас – се сеќава Јалов.
Бидејќи цело време околу нив паѓале гранати, тие не успеале да ја закопаат како што треба. Ја ставиле во дупка предизвикана од гранати зад куќата и така ја закопале. Откако работите ќе се смират, планираат да се вратат таму и да ја закопаат како што треба.
– По неколку дена успеав да набавам билети за воз за Лавов. Таму не сместија во хостел. Морав да ги средам документите за да можам да ги посвојам, се плашев да не разделат. Штом успеав, морам да се грижам за облеката, книгите, да ги запишам во училиштата… Се изгубивме во оваа војна и немаме живи роднини – вели храбриот млад човек и продолжува:
– Сакам само да им подарам добро детство и се надевам дека ќе успеам. Браќата и сестрите веќе знаат што сакаат да бидат. Едниот сака да биде адвокат, другиот судија, брат ми би работел во ИТ оддел. А јас, сè уште не сум се откажал од соништата да станам доктор. Верувам дека мајка ми е се уште со нас и дека ни помага – рече на крајот Славко, како што го нарекуваат неговите браќа и сестри .
извор: 24sata.hr
фото: https://polishnews.co.uk/
